W Poradni obserwujemy zwiększająca się liczbę dzieci ze stanami depresyjnymi, lękowymi, myślami samobójczymi, uzależnionymi od telefonu, komputera, internetu.
Wydłużanie okresu edukacji zdalnej to także coraz dłuższa rozłąka dzieci z rówieśnikami, coraz dłuższe zamknięcie w domu, nawet jeśli w wielu miejscach organizowane są zajęcia sportowe czy pozalekcyjne w mniejszych grupach.
Warto podkreślić, że edukacja zdalna przerwała również adaptację dzieci klas pierwszych w nowym środowisku szkolnym. Do dzieci docierają informacje o groźnej epidemii, przeżywają one stres związany ze strachem o zdrowie i życie najbliższych. Przymus pracy z włączoną kamerą, brak bezpośredniego kontaktu z rówieśnikami i nauczycielami, praca pod presją czasu, mogą nasilać trudności rozwojowe i kryzysy psychiczne.
Dla wiele osób z różnymi niepełnosprawnościami typu autyzm, zespół Aspergera, niepełnosprawności intelektualne, ruchowe itp.korzystny i terapeutyczny jest bezpośredni kontakt z nauczycielem, z rówieśnikami. Dla wielu uczniów klas I-III edukacja zdalna oznacza brak systematycznej nauki i utrudnioną socjalizację.
Etap wczesnoszkolny to przygotowanie do dalszej nauki, to nauka szkoły, rówieśników, relacji z nauczycielami, nauka funkcjonowania w grupie i w szkole, ćwiczenie pisania, czytania, liczenia. Tego nie da się w większości zrealizować zdalnie. Prawidłowe nawyki związane z pisaniem, kształtują się w wyniku indywidualnej pracy z nauczycielem. Podobnie rozwój kompetencji matematycznych –one także wymagają osobistego kontaktu i wspierania wrozwiązywaniu pojawiających się problemów. Forma zdalna ten bezpośredni stały kontakt i relacje społeczne w znacznym stopniu ogranicza. Edukacja zdalna zmusiła większość rodziców młodszych dzieci do wejścia w rolę nauczycieli. Nie każdy ma takie zdolności, kompetencje, nie każdy z rodziców ma też czas na takie zaangażowanie.
Po roku doświadczania życia w pandemii obserwuję z jednej strony oswojenie, a z drugiej strony frustrację przedłużającymi się restrykcjami i ograniczeniami oraz konsekwencje gorszejkondycji psychicznej dzieci, młodzieży oraz dorosłych.
Jak zadbać o zdrowe nawyki dziecka podczas pandemii?
Jeśli rodzic, nauczyciel zauważa, że jest problem z nauką, zachowaniem dziecka, trzeba prosić o pomoc. To nie jest tak, że jesteś złym rodzicem, ale w takich sytuacjach ktoś obcy jest często lepszym pomagającym niż rodzice. Trzeba poszukać pomocy psychologicznej, pedagogicznej.
Warto rozmawiaćz dziećmi o emocjach. Dziecko może bać się śmierci, utraty bliskich lub samego zachorowania. Absolutnie nieoszukujmy dzieci, przyznawajmy się, jeśli tak jest, że też czegoś o sytuacji nie wiemy, że też mamy obawy, szukajmy wspólnieodpowiedzi.
Warto rozmawiaćz nastolatkami jak z dorosłymi ludźmi, żeby pomogli w opiece nad starszą osobą, zaangażowali się w obowiązki domowe.
Nie pozwólmy dziecku całkowicie zniknąć w Internecie. Szkoła jest pretekstem do ciągłego bycia w sieci, dziecko mówi, że się uczy. Jednak trzeba uważać i sprawdzać, co dziecko faktycznie robi.
Utrzymajmy stały rytm dnia, pomóżmy zorganizować w zdrowym stylu dzień.
Rozmawiajmy z dzieckiem o jego nauce, interesujmy się tym, jak sobie radzi.Tłumaczmy, że nie jest korzystne dla nauki, jeśli uczy się, a ma pootwierane okna z innymi stronami, grami i jednocześnie „coś robi” na telefonie komórkowym. Dzieci mówią, że „ogarniają” taki wielowątkowy przekaz, ale majątrudności w koncentracji na treściach dydaktycznych.
Warto robić sobie wspólną, rodzinną przerwę od Internetu, odłożyć telefon i coś zrobić razem.
Zadbajmy o dobry sen. Ilość bodźców płynąca z ekranów jest męcząca dla dzieci, ma też wpływ na to, czy dobrze śpią. Na godzinę przed snem odstawmy komputer, telefon, wywietrzmy pokój.
Wspierajmy dziecko w utrzymywaniu kontaktu z rówieśnikami. Starsze dziecko może, oczywiście w dozwolonych godzinach, po szkole, pójść na spacer z przyjacielem.
Zadbajmy o zdrowy ruch. Wprowadźmy zdrowy zwyczaj: wyjdźmy razem z dzieckiem na 40-minutowy, marszowy spacer. Spacer zapobiega stanom depresyjnym, jest dobry dla kondycji.
Skoro mówimy dziecku „nie siedź ciągle przed komputerem”, dajmy mu dobryprzykład.
W Naszej Poradni mogą Państwo także znaleźć wsparcie specjalistów psychologów, pedagogów, logopedy.
Zapraszamy do kontaktutelefonicznego; 515557833, 757182572,kontaktu e-mail poradniakowary@wp.pl oraz bezpośredniodo każdego specjalisty, który znajdziecie na naszej stronie internetowej www.poradnia-kowary.pl
opracowała:J. Kałudzińska-Góra–psycholog, specjalista terapii uzależnień